Column | Van glitterpakken en draaiorgels naar zwart

Één keer in de twee weken plaats ik een column. Mijn columns zullen echt over van alles en nog wat gaan. Beauty, fashion, irritaties, knappe mannen, gewoon random dingetjes. I hope you like.

'Birds falling down the rooftops, out of the sky like raindrops' Gaan we weer, weer Anouk, weer het songfestival. De zoveelste column die weer over Anouk gaat. Vanavond is de finale, en ik ben eerlijk ik ga het niet kijken. Nooit gedaan, en ondanks dat ik Anouk een geweldige vrouw vind, ook zeker veel respect voor haar en haar muziek heb, sla ik het dit keer weer over.

Al kijk ik het songfestival niet, toch ben ik er aardig van op de hoogte.
Zo weet ik dat er een land was met een nieuwe K3 en hoorde ik iets over een optreden in ruimtepakken? right, misschien is dit dan wel de reden waarom ik het niet kijk.

Birds, wat een muziekkeuze. Ik houd van Anouk's muziek, maar dit nummer voor het songfestival? Ik vind het een twijfelgevalletje. Birds voelt voor mij een beetje koud aan. Ik krijg er zelfs een beetje een begrafenis-gevoel bij. Toch staat ze wel mooi in de finale. Wat dan ook wel mag na de Toppers, Sieneke en Joan met haar indianen-tooi, die zonder twijfel naar huis werden gestuurd.

Gelukkig doet Anouk niet aan glitters, draaiorgels en indianen dansen, maar houdt ze het bij simpel zwart, niet te veel poes pas. Anouk doet niet teveel om op te vallen. Ondanks de fake-drunk-filmpjes, waar ik wel erg om gelachen heb. Anouk blijft zichzelf, dat is waarom ze zo ver gekomen is. Niet alleen in het songfestival, maar ook qua muziek.

Vanavond zullen we het zien. Misschien een eerste plaats? Nederland zit in spanning. Toch maar een stukje kijken van Anouk dan? Nee, haar muziekkeuze blijft een puntje. Maar goed, we kunnen niet alles hebben. Anouk zet hem op!